Straatfestival hier, borrel met Nederlanders daar: dit zijn onze hoogtepunten van de afgelopen week in Warschau. De derde week alweer – en waarschijnlijk de laatste week dat we flink van de zon konden genieten.
#1 Festiwal Przestrzeń Wolności
In november vieren de Polen dat ze honderd jaar geleden opnieuw onafhankelijk werden, op 11 november om precies te zijn. Afgelopen zaterdag kregen we daar al een voorproefje van: overal in de stad waren concerten, er waren ouderwetse marktkraampjes, er liepen mensen op stelten door de straten. Loved it. Niets verstaan van de toespraken en ook snapten we weinig van wat er gebeurde, dus we hebben als naïeve toeristen staan meeklappen. (Excuses voor het rechtop filmen).
#2 Naar de Poolse bios
Oké, eerlijk gezegd ging er niet zóveel anders dan in een Nederlandse bioscoop – maar de film kostte nog geen €6, dus alleen daarom hadden we al een topavond. In de reclames vooraf kwamen we erachter dat er een Poolse variant van Alles is Liefde bestaat, compleet met Sinterklaas en een Poolse Carice van Houten als cadeautje verkleed. De film die we bezochten, 7 Uczuc (‘7 emoties’ – hij was Engels ondertiteld) was vrij bizar. Iedereen om ons heen vond hem dolkomisch, waarschijnlijk omdat er bekende Poolse acteurs in spelen. Over doodongelukkige kinderen – gespeeld door volwassenen – die hun emoties niet kunnen uiten. Tragisch, soms wel grappig, maar vooral een beetje gek.
#3 Borrel met Nederlanders
Eens in de maand borrelen de Nederlanders in Warschau samen – afgelopen week schoven we voor de eerste keer aan. Heel leuk om te praten met mensen die ooit dezelfde stap hebben gemaakt (sommigen zijn hier ook tijdelijk, anderen wonen er al twintig jaar), en over hun ervaringen met Polen. Toffe avond gehad dus.
#4 De vrouwengevangenis
Vanuit een vrijwilligersorganisatie bezocht ik vrijdagochtend met twee andere meiden de vrouwengevangenis hier. Zó bijzonder! Veel vrouwen zitten vast omdat ze rekeningen niet kunnen betalen, vanwege alcoholmisbruik of om een andere reden waar je in Nederland echt niet meteen de gevangenis voor in hoeft; anderen vanwege zwaardere misdrijven. We zaten met ze in een kring in een soort klaslokaal, luisterden naar ze en vertelden ze dat er hoop is. God kent hen en hun situatie, en kan alles gebruiken ten goede – zelfs in deze donkere dagen. Heel bizar om deze boodschap in dit perspectief te zien. Deze vrouwen missen hun kinderen vreselijk, zien de zon niet, en hebben het gewoon zwaar kut. Dit moment is hun lichtpuntje van de week – “Was dit elke dag maar”, zei een vrouw.
Verdere ontdekkingen
- Poolse taal: we weten eindelijk hoe je onze straatnaam ‘Brzozowa’ uitspreekt: Brjòsòfa. Verder hebben Joost en ik ons eigen vocabulaire wat betreft straatnamen.
- Weer: niet zozeer de kou is waar we last van gaan krijgen in de wintermaanden straks, maar van de vervuilde lucht. De inwoners hier schijnen van alles op de kachel te gooien om het maar warm te stoken (autobanden, verfblikken, pallets), en dat zorgt voor een gigantische smog in de stad. Mondkapjes dragen dus. (Seriously, dat gaven de Nederlanders echt als tip… Ik wil niet!).
- Boodschappen: er is gewoon geen bier te krijgen kleiner dan een halve liter. Joost blij.
- Museum: het Uprising Museum. Zou eigenlijk ook in het hoogtepunt-rijtje moeten staan, maar het was zo druk tijdens ons bezoek dat we binnenkort nog een keer gaan (en ik degelijke foto’s kan maken) – daar schrijf ik dus nog een keer over. Sowieso een bijzonder indrukwekkend museum.
- Restaurant: ‘Frytki Belgijskie’ in het centrum hier, waar je Vlaamse frieten kunt kopen. Geen kroket te bekennen helaas.
- Netflix (want ja, daar hebben we gewoon tijd voor): Sierra Burgess is a Loser. Echt, ik raakte helemaal weer in de Hilary Duff/high school-sferen.
- Hotspot: dit pleintje, Ulica Kanonia. Is het Kopenhagen? Is het Stockholm? Nope, het is Warschau. Een fijne spot, al is het overdag wel gigantisch druk met toeristen en schoolklassen.
Kortom, het gaat tot dusver niet slecht met onze inburgering hier.
